Μέχρι καί τόν 19ο αιώνα, ήταν μια περίοδος όπου οι κομψές κυρίες δεν αναμενόταν να γνωρίζουν την ώρα. Τα ωραία ρολόγια προορίζονταν μόνο για άνδρες, παίρνοντας τη μορφή ρολογιών τσέπης, ενώ οι γυναίκες τής κοινωνίας περιορίζονταν στο πιο διακοσμητικό θέαμα των κοσμημάτων.
Για πολλά χρόνια,τα ρολόγια παρέμειναν ένα αξεσουάρ ανάλογα με το φύλο.
Μεταξύ των πρώτων ιστορικών παραπομπών ενός ρολογιού που φοριέται στον καρπό,είναι η Βασίλισσα Ελισάβετ Α’,η οποία λέγεται ότι έφερε μια λεπτή γοητεία ρολογιού σε ένα βραχιόλι.
Το 1800,ο παριζιάνικος κατασκευαστής Breguet διεκδίκησε ένα από τα πρώτα αποκλειστικά ρολόγια χειρός που κατασκευάστηκαν τότε.
Μόλις οι ωρολογοποιοί άρχισαν να σχεδιάζουν ρολόγια για γυναίκες, ξεκλείδωσαν μια μορφή τέχνης που συνδύαζε δύο εξαιρετικές χειροτεχνίες: κοσμημάτων και ωρολογοποιίας.
Από πρακτική άποψη,η συμμαχία μεταξύ κοσμήματος και ωρολογοποιίας,έδωσε τη δυνατότητα στις γυναίκες της κοινωνίας να φορέσουν το ρολόι τους μεταμφιεσμένο σε κόσμημα.
Περισσότερο από απλά όργανα για να δείξουν την ώρα,αυτά τα κομμάτια πρόσφεραν κομψές εναλλακτικές λύσεις στα πιο δυσκίνητα ρολόγια τσέπης της εποχής.
Οι απροσδόκητοι τρόποι να φοράς το ρολόι σου αντέχουν ακόμη και τώρα, επηρεασμένοι εξίσου από τον κόσμο της υψηλής μόδας.
